UTANGAÇ VENüS Şiiri - Yorumlar

Venüs heykeli nemrut dağında tüm müzelerde mevcut güzel bir konu her zaman başarı sislerin olsun saygılarımla

vallahi bu şiirinize yorum yazmakta zorlandım mütiş sayğılarımla

Başarılı dizeleri dikkatlice okumak, beni aşağıda belirttiğim ayrıntılara götürdü:

a) Şiir için konu seçimi diye bir şey olamaz. Yaşamın tüm ayrıntıları şiirseldir.

b) Şiiri okuyan, onun betimlemesinin kendi kullandığı dile yakınlığına dikkat eder. Ritmik temposuyla, devrik tümceleriyle, şiirsel vurgusuyla insan mutlaka o dizelerden etkilenmiştir.

c ) Şiirsel ( nazım içerikli )anlatımın sadeliği, duruluğu, akıcılığı, abartılardan ve yapmacıklıktan uzak olduğu ve insan yaşamının mantıksal bağıtlarıyla doğru orantılar içinde örgülendiğinde duyulan tat, mutlaka yazan kalemin gücü olarak değerlendirilmelidir.

d ) Şiirin boyutu kuşkusuz okuyucuyu yormayacak mantık ölçüleri içinde ele alınmalı, 'az sözlerle çok şey anlatmanın' sadece şiirlerde mümkün olduğu düşünülmelidir ki, bu ayrıntı yeterinden güçlü belirlenmiştir.
Konusuyla, yaklaşımıyla, doğal gerçekçiliğiyle ilahi kurdretin yarattığı güzellik yine ilahi gücün tecellisi olarak doğal yasalara uymak zorunda kalıyor. Bu ayrıntıyı düşünmek insanı, var/oluş ve zaman kavramlarının nedenselliğini aramaya zorluyor.

Büyük zevk alarak okuduğumu belirtmek, sizleri tüm kalbimle kutlamak benliğimden yükselen öncelikli duyumsamadır. Paylaşım için teşekkürler ve sonsuz başarılar dilerim. ...+...+

HEBE İLE SENİUS (GENÇLİK VE İHTİYARLIK TANRILARI)

Hebe, her daim kendi gibi genç ve güzel insanlardan yana tavır koyarmış. Bu yüzden de Senius’la sürekli mücadele edermiş.
Senius, darda kaldığı zaman Hebe’ye ses çıkarmaz, işi zamana bırakırmış. Zaman zaman Mairalar (Kader tanrıçası) tanrıçasından da yardım görürmüş.
Zira insanlar, neticede ölümlü yaratılmışlardır. Mairalar’ın görevi bu gidişi izlemek, insanın yaşaması gerekenleri yaşamasını sağlamak, bir bakıma yazdığı hayat çizgisine vesile olmak, olacakların tecelli etmesini sağlamakmış.

İnsan böylesi tanrı ve tanrıçalar arasında gel-git’ler yaşadıkça Sentinus (Duygu tanrısı) onu yalnız bırakmazmış. Hüzünse hüznü, neşeyse neşeyi, mutlulukla mutluluğu tam anlamıyla yaşamasını sağlarmış.

Fayum (Talih tanrısı), değişen durum ve şartlara uygun, kimi zaman sevindirici verici, kimi zaman üzücü bir yazgıyı yazmaya devam edermiş.

Pitho (Kandırma Tanrısı) da hiç boş durmazmış.
İhtiyarlamış birine “Sen daha çok gençsin. Görünüşe aldanma. Her yaz sonunda nasıl ki derelerde sular azalır veya kurursa, her onlu yıllarda da insanda değişiklikler olur. Yeni bir onlu yılda, bir sonraki onlu yıldan çok daha taze, çok daha canlı bir dereye döner insan hayatı.”
Bunu duyan insan az da olsa teselli bulur. Hiç düşünmez ki, on yıl sonrasına göre, öncesinde elbette daha genç, daha canlı ve daha güçlü olacaktır.
Mairalar (Kader tanrıçası) ve Fayum’un (talih tanrısı) yazdıklarının dışında bir şey yaşamak mümkün olmayacak.

Artemis (İffet tanrısı) hiç boş durur mu?
O da kendince bir hayat çizgisi çizer insana. İnsanların bilinçaltına işler. Onun dediklerinin dışına çıkar da insan, herkesin algısındaki iffet (Artemis) harekete geçer ve bin bir eleştiri ve yargılama ile olası istenilmeyecek arzulara engel olur.

Artemis de Metis’le (Hikmet ve tedbirlilik tanrıçası) dosttur.
Artemis, üryanlığın insana yakışmayacağını, iffetsizliğe sebep olacağını beyinlere kazımışken, Metis de bunda bir hikmet olmalı der ve hep tedbirli olmaya yönlendirir insanı. Tedbirli olmalı ki insan, başına kaza bela gelmesin. Duyguları incinmesin. Gururu kırılmasın.

Görüyor musun inci Hanım?
Bütün tanrılar, tanrıçalar ve hatta yarı insan – yarı tanrılar bile görünüşte hep insan için çalışıyorlar.
Sayamadığımız nice tanrılar var ki, her birinin dünyamızın dengesini korumada görevleri var.
Hep iyi mi bu tanrı ve tanrıçalar?
Savaş tanrıçası, ölüm tanrıçası, kıtlık , deniz dibi, ağaç… akla ne gelirse hepisiyle ilgili tanrı / tanrıça var.

Mitoloji bu ya efendim.
Şimdi arkanıza yaslanın ve bütün endişe ve kuruntularınızdan kurtulmak için bir bardak limonata NEKTAR’ı için.
İçin efendim için, benden olsun. İkramımdır. Şimdi sizi ölümsüzlüğe gönderme zamanı.
Nektar (Tanrıları ölümsüzleştiren içki) içtiğinizde artık ölümü aklınıza bile getirmeyeceksiniz.

Şu anda Hypnos (Uyku tanrısı) sizi kucakladı bile.
Hayırlı geceler İnci Hanım.
*
İnsan kendiyle baş başa kalınca duvarlarla konuşur, kapıları kilitler, başka birinin yansımasını görmemek için aynaları ters çevirir.

Aslında mekan hep aynı mekan, insanlar genelde aynı insanlardır. Akıp geçen zamanda da fazla bir değişiklik yoktur.
Kendi kendimize ürettiğimiz kaygılar, kuruntular vardır sadece.
Boş verin, hayat her haliyle ve her zaman yaşamaya değer.

Sevgi ve saygı rüzgârları esenliğiniz olsun efendim.
Hebe hep sizden yana olsun. Sentinus sizi duygulardan ayrı bırakmasın.
*

UTANGAÇ VENÜS'E SAYGIYLA…

Hikmet Çiftçi
28 Ağustos 2013

“GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ”

Başarılı çalışmanızı yürekten kutluyorum. .+.+. Saygı ve sevgi ile kalın.

Hikmet YURDAER

Güzel paylaşım tebrikler..

Tebrikler İnci hanım,oldukça hassas bir tema isminizle müsemma şiir olup inci inci dökülmüş usta kaleminizden.

Tabii burada iki konu var; birbiri içinden çıkan çok zaman sorguladığımız sorular var. Yaşlılık, çıplaklık oldukça göreceli konulardır.Bu doğal üryanlığı gören ayna ve duvarlar şiire çok yakışmış.Kişi özelini tabii ki yabancı gözlerden saklar, lakin çıplaklık görecelidir.Giyim kuşam açıklık, gizem, gizlilik belki tartışılabilen konulardır ama söz de,dil de çok önemlidir.

Bazen kendini yabancı gözlerden sakınıp saklayabilen biri öyle bir konuşur,ki çırılçıplak kalabilir.Ben konuyu uzattım ama konu derin. Bu güzel şiirinizin altına daha güzel şeyler yazmak isterdim.Dokunuş çok özel ve güzeldi kutluyor, en kalbi sevgilerimle iyi geceler diliyorum.

Her şeyi örtebilirsin... Ama zamanın izlerini örtemezsin, gizleyemezsin alnına çekilen çizgileri, bir sonbahar yaprağı gibi buruşup dökülenleri...
'Utangaç Venüs' bile kurtulamadı zamanın gözlerinden...

Ne güzel bir şiir.. Kutlarım İnci Hanım...

yürek kaleme saygıyla tebrikler ilhamınız daim olsun tam puan listemde

Gerçek güzellik ruhta ve yürektedir sevgili arkadaşım. Dış güzellik, onu perdeleyen elbise gibidir. İçinde güzellik yoksa, ne kadar güzel olursa olsun, eğreti durur.

Zaman kimden, nelerden alıp götürmüyor ki? Mutlaka, canlı veya cansız, her şey erozyona uğruyor. Kalıcı güzelliğe sahip olabilmek çok önemli... Ona, yıllar dokunamaz.
İçi güzel olan insanın güzelliği bir ışık gibi dışa vurur, göz alır.
Bazen, yılların tecrübesi, birikimi, ne kadar yaşlanılsa bile insana ayrı bir güzellik katar. Bu güzelliği gönül gözleri açık olanlar görür.
Bir kadın, ne kadar sevgi doluysa, ne kadar şefkât doluysa, merhametli ise, o kadar güzeldir.
Yoksa, etrafta o kadar çok TAŞ bebek var ki...

'Mânâda güzel, ruhta güzel, tende güzelsin,
Ey sevgili sen, elde değil, bende güzelsin.'

gibi sözler dökülür müydü dillerden?

Gönülden tam puan diyerek, selam ve sevgilerimi gönderiyorum.
Her şey gönlünüzce olsun. Hâlenur