Kelimeleri, kelam ederken kekeliyor varlığımız hece hece.
Topal bir yanı vardı bizim adı meçhul hislerimizin. Leylekler ceninleri taşırken, eksik bir yanı vardı işte. Beceriksiz toplama işlemleri gibiydik, birbirimizin içinden çıkarken. Kalan, gidenden habersiz saçma bir manşet.
Tadı geçmiş, adı gelecek kokan yapboz bir an dan ibaretti anılarımız. Biriktirdiklerimizse çıplak acılardı, hepsi bu. Ete benzeyen bir hiçlikti ten. Benzersiz.
Dişlerimizin kıyısına vuran iç çekişler, karaya oturan gemilerden farksızdı. Mürettebatı olan sevinçleri çoktan koymuştuk filikalarına, fiillerin. Sevmek hep biraz uzaktı nedense. Nedense sevmek, nedenler barındıyordu, nedensiz.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta