Utandınız mı Hiç? Şiiri - Kani Yado

İnsan dünyaya gözlerini açtığında
ağlar gelir
dünyaya elveda dediğinde
sevdiklerini bırakıp gittiğinde
ağlatır gider
ağlamak acı seli
hüzün dalga dalga

gülmelerimiz
kahkahalarımız
gül açar her bahar
sevdalar domur domur
her yaz meyveye durur
İnsan çocuk doğar
çocuk kalmaz
bebek el bebek
bebek gül bebek
anne büyütür
baba
kesip biçer
hep birlikte
istedikleri şekli verirler
asker ederler
elinde keskin bıçaklar,
uzun namlular
öldürücü silahlar!
bu dünyaya geldiğinize
utandınız mı hiç?

yağız delikanlı
dişleri keskin
kılıcı keskin
aslan delikanlı
vurur delikanlı
insan yüreği kanatmaktan
anne yüreği acısı olmaktan
utandınız mı hiç?

Bir canı,
bir ciğeri,
bir yüreği,
parça parça,
dört parça ederken
kim sorgular kendini?
Nasıl sorgulasın ki?
yüzsüz yavuz hırsız
gelirken yeminli
Vatan ve Sakarya,
gerisi teferruat ya!
söylerken
dinlerken
Hiç utandınız mı ?

Siz hiç utandınız mı sofrada ?
Bir can kesildi,
besmele ile
tekbir ile
parça parça edildiğini,
başı bir tarafa,
leşi bir tarafa
yüreği bir tarafa,
ciğeri bir tarafa düştüğünü
düşündünüz mü hiç?

Izgaralanmış avı
çatal ve bıçak ile yerken
utandınız mı hiç?

Çatal ve bıçak uygar,
çatal ve bıçak kibar
insan doyumsuz
çatalını tam ortasından vurur
bıçak keskin
dişler keskin
et yemekten
ot yemekten
utandınız mı hiç?

Çatal ve bıçağın öyküsü
kan ve ter içinde anlatılır
demir yer yüzüne çıktıktan sonra çelikleşir
onu işlemek,
işlemek için bilgi gerek.
Bilgi için akıl gerek
akıllı olmak gerek.

insan bilgiyi yarattı,
bilgi ilgiliyi yarattı,
gümüşten kaşıklar,
çelik çatal ve bıçaklar
kurşun geçmez utanmazlık

..........
..........