Utandım Ve Ağladım Şiiri - Sinan Gündoğ

Siz yatarken şeref ile bu şanlı topraklarda,
İmrendim de sizlere, geç ölmekten utandım,
Genç ve yaşlı demeden, yatarken mezarlarda,
El bağlayıp burada, genç olmaktan utandım.

Duydum Yahya Çavuş'un korkusuz cesaretini,
İşittim Seyyid Onbaşımın, iman dolu kuvvetini,
Görünce şehit olan, kınalı mehmetleri,
Duramadım yerimde, geç doğmaktan utandım.

Metrekare başına altı bin mermi,
Hangi mermi iman dolu, zırhı deler ki,
Ve kaç kişi vatanını, böyle sever ki,
Kanım kudurdu birden, boş durmaktan utandım.

Siperler arasında, üç-dört metrelik fark var,
Kaç ananın evladı, bilerek ölüme atlar,
Şehitlik her yiğide, olmuyormuş yar,
Sizlerin huzurunda ben, hak'tan utandım.

Sizlerden öğrendim ben, Vatan Aşkı ne imiş,
Meğer ki vatan için, can verip ölmeliymiş,
Gösterdiniz cihana, bu vatan geçilmezmiş,
Gördüm Çanakkale'yi, Vatanımın kıymetini bilmemekten utandım.

Kiminiz yardan geçmiş, kiminiz serden,
Çok analar ağlamış, şehit çıkmış her evden,
Birlik neymiş öğrenmeli, Çanakkale'deki kürtten,lazdan, çerkezden,
Düştüğümüz hali gördüm, utandım ve ağladım.

NOT:Utanıp ağladıkça devamı gelecektir.Bu şiir burda bitmiyor.