annem,
inan ki en çok
ilk akşamında vuruldum...
sana topraktan yastık yapmıştım ya
bana taş oldu o gece yastığım...
uyuyamadım...
annem,
hemen hemen
her gün vurulur oldum
ilk gecenden sonra...
ya yatağının ucunda,
ya masanın kenarında,
ya oturduğun koltuğun ayak ucunda,
ya tuvaletinin kapısında,
ya mutfağının boşluğunda,
ya balkonunun duvarında,
ya aynanın üstüne takılmış fotoğrafında,
ya kapı yanındaki zilin tuşunda,
ya merdivenlerin her basamağında,
ya da...ya da...ya da...ya da...ya da...
ya da...ya da...ya da...ya da...
inan ki doyamayacağım sana ağlamaya....
annem,
inan ki en çok
ilk akşamında vuruldum...
sana topraklardan yorgan yapmıştım ya
ban taş oldu o gece yatağım
utandım...uyuyamadım...
Fikret Turhan-Yalova,
21.10.2014
Kayıt Tarihi : 21.10.2014 21:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!