Utandım şimdi insanllığımdan

Yine kıydılar
Masum bir cana
Küçüktü elleri
Sevgiyle bakardı gözleri
Çocuktu hani
Ne bilirdi iyi kötüyü
İnandı birine
Düşleri yarım kaldı
Melekler ağladı
Yürekler ağladı
Bir baba ağladı
Gözler ağladı
Utandım şimdi insanlığımdan
Böyle gözü yaşlı
Şiirler yazmaktan
Ne istiyorsunuz
Körpe bedenlerden
Körpe yüreklerden
Nasıl bir ruhunuz var
Yere batasın ahlakınız
Yeter artık dokunmayın
Çekin pis ellerinizi
Onlar çocuk
Utandım şimdi insanlığımdan
Böyle gözü yaşlı
Şiirler yazmaktan
Elden bir şey gelmeziken
Dizelerden medet ummak
Sen rahat uyu
Ey güzel çocuk
Adın başka
Sesin başka olsada
Sen çocuksun çocuk
Kimsenin ahı
Kimsede kalmaz
Kurulur ulu divan
Böyle kalmaz
Adelet terazisi
Kurulacak elbet
Sen rahat uyu
Masum yürekli
Alısın hakkını
Yüce yaradandan
Utandım şimdi insanlığımdan
Böyle gözü yaşlı
Şiirler yazmaktan