Utandım Şiiri - Hilmi Tanrıkulu

Koşarak geçti yanımda,

Korkusunda kaçan, kendine kalan adam.

Bilmiyordu!

Korkusunu da alarak geçti yanımdan.

Anlayamadı sensizliğimi,

Yalnız kalan sadece deniz değildi.

Caddeler birden dondu,

Birden renklendi.

Üzdü;

Kendine kalan geceleri.

Arkadaşları gitti sarhoşluğumun.

Bir tek rengi kaldı yağmurun,

Birkaç cümle koktu burnuma,

Anlayamadım dokunur diye,

kanıma.

Yürüdüm yoksulluğuma,

Çantamda hatıralarla.

Yolda sen vardın,

Üstüne bastım adımlarımla,

Aldırmadın,

Büyüdün,

Gülümseyen dudaklarda...

Beklentiler resimlendi.

İnsanlar sevindi.

Ben;

Utandım.

Kendimden değil,

Senden değil,

Utandım.