Utandım Gardaş Şiiri - Kemal Berk

Utandım gardaş, utandım kendimden
Utandım sokak da dilenen şu bebekten
Kurtlar kuşlar yavrusuna sahip çıkarken
Ananın çöpe attığı bebekten utandım

Her gün kocasından sopa yiyen kadından
Ortada yalnız kalan anasız yavrudan
Sokak da üç kuruşa mendil satan çocuktan
Yalın ayak giden şu kuzudan utandım

Üç kuruş kazanıp, gece gündüz geçinen
Çocuğa bal diye, soğan ekmek yediren
İnsanda utanıp gözyaşını gizleyen
Garibi görmeyen utanmazdan utandım

Gece gündüz hapur hupur yiyen insandan
Karnını doyurup, gözleri hiç doymayan
Komşuları aç iken, komşusunu sormayan
Vampirleri gördükçe, insanlardan utandım

Büyüksün deyip saygıda kusur etmeyen
Dertlerini saklayıp kimselere demeyen
Seçimden seçime akıllardan gitmeyen
Halkı kandıran siyasetçiden utandım

İnsanları sevip, kimseleri kırmayan
Her derdini insanlardan saklayan
Yaradan’a bir kez bile isyan etmeyen
Hakk-a boyun eğip sevenlerden utandım

Ekmeği aşını dostlarıyla bölüşen
Dertleriyle dertlenip, onlar ile sevinen
Kemal’e erip de Hak yolunda yürüyen
Allah dostu iyi insanlardan utandım