Utandım Ellam Şiiri - Mahir Başpınar

UTANDIM ELLAM

Naadar sabırlıydım, tükendi deyi
Yakınırdım emme utandım ellam
Sesim gırtlağıma tıkandı deyi
Ikınırdım emme utandım ellam

Kele gel bahalım şöyle yakına
Neler saklayıksın bakam çıkına
Sille vurmak için ense köküne
Yekinirdim emme utandım ellam

Heç gaylem olmazdı, olsak yan yana
Usulca çömelip kalsam gıraana
Sevgiden bi haber, daşdan yüreana
Dokunurdum emme utandım ellam

O ne heri gardaş ıccık yavaş ol
Bilirik ki bu yol meşakkatli yol
Abur cubur malı götürüp bol bol
Tıkınırdım emme utandım ellam

Uççarak yaşarken insan balası
Yalancı dünyada biter molası
Ondan kalp gırmaktan oldum olası
Çekinirdim emme utandım ellam

Iraslamaz oldum yatıdamısın
Doğuda görmedim batıdamısın
Evimi terk ettim çatıdamısın
Bakınırdım emme utandım ellam

El gibi daenerim imdi ıraktan
Çekinmezdim öyle karadan aktan
Batmasın deyipde gözü bıdaktan
Sakınırdım emme utandım ellam

Mahir’im akile rastlayabilsem
Guluncu gulunca yaslayabilsem
Aççık bilgiçliği taslayabilsem
Okunurdum emme utandım ellam

Mahir Başpınar

NAADAR: Ne kadar
EMME: Amma
ELLAM (Ellaham, elleam, elleğam): Galiba, herhalde, sanırım, demek ki,
KELE: Hele, hey, yahu
ÇIKIN: Bohça, azık.
GAYLE: dert sıkıntı
GIRAANA: Kenarına, kıyısına
YÜREANA: Yüreğine
ICCIK: Azıcık
UÇÇARAK:(Ucca): Yavaş, Yavaşça
IRASLAMAK: Rastlamak
DAENEMEK: Bakmak, seyretmek
İMDİ: Şimdi
AKİL: Akıllı
GULUNÇ(Kulunç): Sırt
AÇÇIK: Azıcık