Utandım Şiiri - Sadık Yılmaz

Dürüstlük kaleymiş, nasıl devirdim
Hani söz verdim mi, sözü tutandım
Neden hakikatten, hep yüz çevirdim
Ar, hayâ bilmeyen, yüzden UTANDIM

Özenle dizilmiş, heceler hoşmuş
Aşk ile sevgiyle, satırlar coşmuş
Yazdığım şiirler, anladım boşmuş
Allah’ı anmayan, sözden UTANDIM

Yıllardır aşk diye, hayaller kurdum
Gerçek aşkı kulda, aradım durdum
Allah, Resul varken, neler uydurdum
Aşkıyla yanmayan, közden UTANDIM

Günahtan sakınmaz, etmez imtina
Hep şehvetle bakar, olmuş aşina
Gayrı yâre bakmak, değil mi zina
Harama yan bakan, gözden UTANDIM

Yaz mevsimi gelir, kovanda arı
Yemyeşil yeryüzü, çiçekler sarı
Gönül hep özlüyor, bekler baharı
Daha kış gelmeden, güzden UTANDIM

Sadık Yılmaz der ki, bağrı deşerim
Fani bir insanım, bende beşerim
Hata bize mahsus, cürme düşerim
Günahla kirlenen, özden UTANDIM

SADIK YILMAZ
Tarih:19/20.12.2017 ==============