Utandım! Şiiri - Yorumlar

kaleminiz dert görmesin... yüreğinize sağlık

ETKİLEYİCİ ve DÜŞÜNDÜRÜCÜ
Zifiri karanlıklar içinde kalmış hiçbir nesne, hiçbir şey, en keskin gözler tarafından dahi görülemez.
Ufacık bir ışık, belki nesnelerin algılanmasında, en azından o ışık kaynağının en yakınında olanların algılanmasında belki bir güneş gibi değer kazanır. Şairenin dediği gibi, ışığı bilmeyene, hiç günü ve güneşi görmemişlere, hep karanlıklar içinde yaşayanlara ateşböceği GÜNEŞ gibi gelir.
Ateşböceğini güneş sanan ışıktan mahrum edilmiş göz, güneşi görünce neye uğradığını şaşırmakta.
Kimdir bir güneş gibi gönüllere doğan? Kimdir bu derin yüreklerin ihtişamına sahip güneş? Kimdir, nedir bu, duyguları endişeye, telaşa sevk eden, gönüllere bir güneş olup doğan? Hatta şaireye kendini arattıran veya farklı bir deyişle kendini unutturan ve kim olduğunu, ne olduğunu yeniden düşünmesine sebep olan kimdir, nedir?.
Bütün öğrendiklerinin, bütün yaşanmışlıkların bir anda ve bir bakıma pervasızca yok edilmesine sebep olan şey nedir?.
Kimdir, hayatı yeni baştan gösterecek kadar ışık olan; nedir, yüreğe ve iradeye hükmedecek kadar insanı ısıtan, yakan ve parıltılı duygulara gark eden? Bir algılamanın büyüsünü, bir duygu hipnotizmasının sihrini yaşatan, bu derece dünyanın dışına fırlatıp farklı bir alemde, farklı bir benlikle yeniden var eden bu ulvi mi, yoksa dünyevi mi diyebileceğimiz hissiyatın kaynağı kimdir, nedir?..
Tablo görünen midir, hayal edilen midir? Gerçek yaşanan mıdır, düşlenen midir?
Nedir bu tamamlanamamış duyguları isyanına gerekçe?
Belli bir noktaya gelindiğinde görünen, hatırlanan sadece yaşanılanların bir izdüşümü müdür, hayat denilen şey?
Gerçekten sevdalar, boşa geçen hayatın bir avuntusu mudur acaba? Eğer böyle ise “Avunmak istemeyiz böyle bir teselliyle”
Gerçek sevdaların yaşandığı yerde, aşkların yeşerdiği, dallanıp çiçeklendiği, meyvelenip kök saldığı yerde aklın, mantığın insan hayatında hiç mi önemi yoktur?
Günün iki yüzü, hayatın iki yüzü, nesnelerin iki yüzü olduğu unutulmadığı müddetçe yaşamak daha çekilir halde olacaktır.
Her sonun yeni bir başlangıç olduğu da unutulmamalıdır. Kapanan bir kapının yeni bir kapının açılmasına vesile olması gibi.
Hayata tutunmak için iğne deliği kadar bir ışık ve bir nefeslik havanın değeri hiçbir şeyle ölçülemez. Yeter ki ışığı görecek göz ve soluklanacak yürek var olsun.
“Umut, fakirin kuru ekmeği gibidir”
*
Değerli dost,
Bu ne güzel bir serbest… Bu ne muhteşem duygu yoğunluğu… Bu ne güzel bir anlatım…
Kısa ama çok çok derin…
Kolay bir söyleyiş şekli varmış gibi görünüyor ama bu duyguları yaşmamış birinin söyleyemeyeceği, yazamayacağı dizeler…
*
SEVMENİN UTANILACAK YÖNÜ NE OLA Kİ…

Yüreğinize, ilhamınıza ve kaleminize sağlık.
Dostça ve sağlıcakla kalın.

“GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ”

Acaba 'utanmak' neden, kimden? Kimdir yada nedir 'derin yürekler''den kasıt? Kişi midir? Bir düşünce sistemi midir?
Sanki bana 'tevazu' gibi geliyor... Şaire 'bir yerlere gönderme' yapıyor... Alttaki sözde 'destek veriyor' bu düşünceme... 'Işığı bilmeyene ateşböceği, güneş...'
Toplum yapımıza 'gözlemci bir gözle' baktığımızda, olmayan zenginliği 'varmış', olmayan güzelliği 'yakışırmış', olmayan kültürü 'alimmiş' edalarında sunmaya çalışanları görmüyor muyuz? Abartılı bir yaşamı seçerek 'komplekslerini' yenmeye çalışanları bilmiyor muyuz?
Metanet Hanım... Haklıyım değil mi? Şiiriniz, 'tevazu' içinde geçen bir yaşamı anılarında taşırken, gördükleri karşısında 'şaşkınlığınızı' anlatıyor değil mi?
Her neyse... Bunlar benim düşüncelerim... Gerçeği elbette siz biliyorsunuz... Ama şiir budur işte.. 'Düşündürendir...' Anlatmak istediğini 'apaçık, dümdüz' değil de, okuyana ipucu vererek buldurandır...
Beğeniyle okuduğum çalışmanızı ve sizi kutluyorum... Şiiriniz tam puanla listemdedir... Size saygılarımı, sevgilerimi, muhabbetimi sunuyorum...
'GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ'

İlgi çekici bir çalışma,
kutluyorum
Metanet hanım,
selamlar...