Kaç gece ağladım ben senin için
Gözlerimden akan selden utandım
Sonunda haline güldürdün niçin
Seni sevdim diyen dilden utandım
Hallerin şöyle bir geldi gözüme
Derinden bir sızı düştü özüme
Ürperdi ellerim düştü dizime
Ellerini tutan elden utandım
Beklerken yolunu yağmurda karda
Adın dilimdeydi gönlümde zarda
Boşa geçmiş yıllar ömrüm zararda
Aylardan utandım yıldan utandım
Geceye heceler böyle döküldü
Sevgin yüreğimden kökten söküldü
Bağlarda güllerin boynu büküldü
Bülbülden utandım gülden utandım
Adın dua idi bende kutsaldı
Mecnun zaten yoktu Leyla masaldı
Bu sevdanın bende utancı kaldı
Mecnun'dan Leyla'dan çölden utandım
Kayıt Tarihi : 14.3.2009 05:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
.
![Leyla Gül Varoglu](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/03/14/utandim-42.jpg)
yüreğinize sağlık
ZORLANMADAN, SULAR SELLER GİBİ, YÜREKTEN DUYARAK YAZILMIŞ...
TÜM YORUMLAR (153)