Utandım Şiiri - Dinçer Demirel

Utandım
İnsanlardan değil
İnsanlıktan değil
İnsanlığın bittiği anlardan utandım

Utandım
İnsanları hatırlamayışımdan değil
Unutmuşluğumdan değil
Hele sormayışımdan değil
İnsanlığımı unuttuğum zamanlarda
Bir hiç olduğumu anlayınca utandım

Belki karanlık izbe köşelerde
Kim bilir belki de keyif içindeydim
Bilinmez ya
Dünya halidir bu
İnsanlığın keşmekeş hallerini görünce utandım

İnsanlar geldi geçti
Kimi tanıdıktı, kimi yabancı
Selam vereni oldu
Görmemezlikten geleni oldu
Bazıları zevkusefadaydı
Bilinmez ki kimlerin ne zor hali vardı
Zorda olanlara el uzatamadığım zamanlar olunca
İnsanlığımdan, varlığımdan utandım

Lanet ettim
İsyan ettim
Lanetimde, isyanımda insanlık düşmanlarına oldu
İnsanlığın hiç olduğu zamanları görünce utandım

İnsanlığın bittiği anları görünce
İnsanlardan kaçtım, ıssızlığa sığındım
İnsanlıktan çıkmış insanları görünce
Utanmayanları, utanmayı bilmeyenleri görünce
İnsanlığın adına insan olduğumdan utandım