Utandım... Şiiri - Süleyman Saylan

UTANDIM...

Tam yarım yüzyıl oldu;
Evrenin her yerinde,
Evrenin her şeyinde
Temizi aradım.
Eskilerin “ak” dedikleri,
“Apak” dedikleri temizi...
Doğaya baktım
Usanmadan, üşenmeden,
Yerine, göğüne, denizine baktım:
Gördüm ki;
Suçluluk duymadan,
Utanmadan,
Umarsızca kirletmişler doğayı insancıklar...
Bu insancıklara baktım;
İlişkilerini gördüm,
Duygularını duydum,
Amaçlarını öğrendim;
Diz boyu kirlilikler,
Kokusu ayyuka çıkmış pislikler içinde
Boğulacağım sandım.
Temiz bir şey bulamadım...
İkili oynayanları,
Kuyu kazanları,
Sahte sevenleri gördükçe,
Bunları gördüğüme üzüldüm,
Yitirdim doğrularımı,
Tüm çarelerimi
Anlaşılmaz doğrularda tükettim,
Hayıflandım yaşadığıma,
Lanet ettim.
Doğru onlarsa eğer;
Ben çağın dışında kalmışım,
Dinazor olmuşum.
Çok aradım temizi,
Eskilerin “ak” dediklerini,
“Apak” dediklerini aradım,
Doğruyu aradım,
Dürüstü aradım,
Dostu, dostluğu aradım.
Bulamadım, bulamadım...
Bir de baktım ki;
Kendi duygularımın bile,
Zaman içinde kirlendiğini gördüm,
Onu bile kirletmişler,
Utandım...

Süleyman SAYLAN
(Ankara,13.07.2000, Saat: 16.48)