Utandım Şiiri - Adem Balcı

kimsin sen tanıyamadım
çiçek gibisin
ama koklayamadım
adını bile soramadım
başımı öne eğdim
utandım senden
umursamadan geçtin
yanımdan
ben öylece bakakaldım
osessiz gidişinin ardından
çok istiyorum seninle konuşmayı
ama çekiniyorum
kekeliyorum hep
zaten dilimde dönmüyor
dilim dönsede sesim çıkmıyor
söyleyemiyorum sana
okara gözlerinin
canımı alışını
söyleyemiyorum sana
gelincik çiçeklerine benzediğini
gönlüme doğan ışık
oldugunu
içtiğim mübarek su gibi
aziz olduğunu
uzayıp giden bir yol gibisin
ardından koşsamda yetişemem sana
cesaretim yokki sana karşı
seni gördüğüm zaman
direncim kırılıyor
çözülüyor dizlerimin bağı
düşüyorum yere
sadece dudaklarım mırldıyor
seni seviyorum bir TaNeM