Dünyam Küçük bir kutu gibiydi
Ne karanlık korkutuyordu
Ne de çarpıp yıktığım
Eşyalarım
Zararı hep kendimeydi
Ta ki küçük bir pencere açıp
Işığı görene kadar
Ve
Sadece seyrettim
İnsanlar gördüm
Kavgacı
İnsanlar gördüm
Yalancı
İnsanlar gördüm
İki yüzlü
İnsanlar gördüm
Kahpe
Ve
İnsanlıktan
Utandım
Kavgadan, yalandan,
Riyadan,kahpelikten
Korktum
Ve
Kapadım pencereyi
Anladım ki..
Işığı görmek
Aydınlığa çıkmak değilmiş meğer
Ferit Gürsoy
02/01/2006
Kayıt Tarihi : 2.1.2006 01:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
tebrikler...güzeldi...
Işığı görmek
Aydınlığa çıkmak değilmiş meğer....' Anlamı derin çok hoş dizeler. Tebrikler ve başarılar dileğimle
TÜM YORUMLAR (2)