Utandık Şiiri - Ülkü Güven

Yakılan bayrak,kırılan kalem,anaların bedduası
Gözyaşından siper kazanlardan utandık
Habur'da namusunu eşkiyaya bırakıp,
Mecliste nutuk atan tutilerden utandık.
Devran başımızda dönerken,
Ak alnımızdaki kara yazıya gülümseriz,
Bize Çankaya çıkmazında pusu kuranlardan utandık.
Bir derviş çehresiyle ufkumuzu karartıp,
Çakal tuzağında bırakıp kaçanlardan utandık...
Atam Atilla'nın sınır buyruğundayız,
Sınır boylarında,kurt postu satanlardan utandık.
Mukaddes davalar yalan oldu Oslo'da,
Açılım tezgahında mal olanlardan utandık.
Kimliksiz üslerin bölemediği sevdayız,
Skolastik beyinlerin,feodal düşlerinden utandık.
Bayraklı tabutları,peşmerge sarığına,
Pembe masallarla saranlardan utandık...
Din iman deyince,medyada saf tutup,
Namlu ucuna gelince in arayanlardan utandık.
Kim ne derse desin bu kofik düzene
Biz bu oyunu bozmaya adandık
Usanmadan yürüdük "toprak namustur" diye
Şah damarımızdan kan emenlerden utandık....