Toprak Utandı Şiiri - Uğur Karakayacı

Selamsız sabahsız geçen sevdiğim.
Hayalin ömrümden, yılları çaldı.
Vaktiyle gönlümde kıymet verdiğim.
Vefasız çıkınca, çok ahlar aldı.

Gittin, mesken tuttun yaban elleri.
Ardında bıraktın viraneleri.
Hani bizdik aşkın divaneleri.
Sefa senle, cefa benimle kaldı.

Şatafatlı yaşam boyadı gözün.
İkrarına sadık kalmadı sözün.
Şahsına münhasır mücella yüzün.
Aynada kendini güneşmi sandı?

Hedefi şaşan ok, beğenmez yayı.
Gün begün eriyor yetimin payı.
Öksüzün yediği her bir lokmayı.
Sanki yüreğimin yağına bandı.

Kırk harami gasp etmişler kırk darı.
Bilen yok kadı'nın nedir çıkarı
Çatlayıncaya kedinin ar damarı,
Buğday ambarına fare dadandı.

Sahte vatansever dolunca yurda.
Kuzuları peşkeş çektiler kurda.
Kapanmaz gedikler açtılar surda.
Harcını katılan, gözyaşı, kandı.

Adalet sen uyu, loş mezarında.
Ederim kaç akçe? Dost pazarında.
Merhameti sonsuz HAK nazarında.
Bin günah, bir tevbe uğruna yandı.

Besmelesiz diller, doymaz gıybete.
Leş'cilerin ağzı ulaşmış ete.
Yer kürede yaşanan bu zulmete.
Gök kubbe ağladı, toprak utandı.

Şiir tadında kalın.
Uğur KARAKAYACI