Utandı Şiiri - Osman Alpsoy

Kutup ayıları çöle girince,
Develer yükünü yıktı utandı.
İnsanları böyle azgın görünce,
Hayvanlar kendine baktı utandı.

Sırtı kalın beyi görmedim üzgün,
Her gece bir barda olmuşlar gezgin.
Baktılar erkekler daha da azgın,
Kediler de dama çıktı utandı.

Dinlersen derdimi baştan aşkındır.
Nasın gözü doymaz mala düşkündür.
Gördü ki insanlar daha taşkındır.
Nehir yatağına aktı utandı.

Her gece yıldızlar mehtaba koştu.
Güzelin bakışı bağrımı deşti.
Bulutlar ağladı yıldırım düştü.
Gökyüzünde şimşek çaktı utandı.

Şimdi aşk arama mazide kaldı.
Mecnun çöller gezdi, o nasıl kuldu.
Kerem Aslı için yandı kül oldu.
Kendini ateşe yaktı utandı.

Zalimlere karşı dur artık yeter.
Mazlum ateş almış dumanı tüter.
Baktı insanoğlu benden de beter.
Yılan da kendini soktu utandı.

Ar edep kalmadı bilmem ki niçin.
Çağdaşlık demeyin bunları geçin.
Hırsından birine vurmamak için.
Osman yumruğunu sıktı utandı.

(27 Aralık 2006)