Utancım Şiiri - Necat Önder

Her açılan kapının arkasında hayalim
Ve her yolun ufkunda inan gözlerim kalır
Bir mavera’i duygu sarhoştan beter halim
Bu hal bir gölge gibi hep peşime takılır

Kurtulmak istedikçe bu acayip durumdan
Yuvarlanıp düşerim bir derin uçurumdan
Hayat garip bilmece kaçtım hep yorumundan
Bu yolda hep zincirler ayağıma sarılır

İçimde ben garibim dışım bana yabancı
Ruhumu yavaş, yavaş kemiriyor bu sancı
Günler var ki bu halin kanıksanmış utancı
Kırk yıllık sirke gibi ruh yuvamda barınır

Gerçekten ben miyim ki yabancı olan bana
Evetse gördüğüm ne ve yalan mı bu ayna
Aynada ben sadece şekli-mi tanıyorum?
Ben senden değil artık benden utanıyorum