Zamanın bir türlü söndüremediği hangi ateşin aleviyim ki sürekli canımı yakıyorum.
Madımak otelinde ölümü merdivenlerde oturarak cesaretle bekleyen ozanların dili oluyorum.
Yaşam hakkına saygının olmadığı can yakan bir dünyada canımı yakarak yaşamak istemiyorum.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
"Can yakmak",
Büyük günah!
Yakanlar ise,
"Dinden, imandan beslenenler!"
Bu çelişki her şeyi açık ediyor,
Artık gide gide beslenecekleri yer de kalmayacak!
Tebrikler Önder Kardeşim.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta