Zamanın bir türlü söndüremediği hangi ateşin aleviyim ki sürekli canımı yakıyorum.
Madımak otelinde ölümü merdivenlerde oturarak cesaretle bekleyen ozanların dili oluyorum.
Yaşam hakkına saygının olmadığı can yakan bir dünyada canımı yakarak yaşamak istemiyorum.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
"Can yakmak",
Büyük günah!
Yakanlar ise,
"Dinden, imandan beslenenler!"
Bu çelişki her şeyi açık ediyor,
Artık gide gide beslenecekleri yer de kalmayacak!
Tebrikler Önder Kardeşim.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta