Utanç Veriyor Bana Şiiri - Kemal Berk

Ne oldu insanlara, nere gidiyor böyle
İnsanlık dışı olay, utanç veriyor bana
Bir kazanın içinde, etmek isterken köle
İnsanlık yok olurken, utanç veriyor bana

Habilin ölümüne, Kabil sebeb olurken
Yüz yıllarca nesiller, kin ve nefret dolarken
Kahramanlık uğruna, bunu örnek alırken
Toprak kana doyarken, utanç veriyor bana

Gözlere inmiş perde, karartmış dünyasını
Firavuna dönenler, doldurur kasasını
Bu günü yaşamayan, öldürüyor yarını
Zalimlerin yaptığı, utanç veriyor bana

Taş kafalı beyinler, ateşi körüklerken
Taraflara güç verip, koçları seyrederken
Dünya viran oluyor, çoluk çocuk ölürken
Sermayenin kazancı, utanç veriyor bana

İlim bilim fen dedik, hep kötüye kullandık
Aç açığa kör bakan, silahlara harcadık
Çoluk çocuk demeden, al kanlara buladık
Gözü doymak bilmeyen, utanç veriyor bana

Üç günlük dünya için, içim dışım azarken
Doğaya zarar verip, mazlumda suç ararken
Kılıfına uydurup, kanunları bozarken
İşini bilen görsem, utanç veriyor bana

İnsan alıp satanlar, özgürlükten bahseder
Altın kömür ararken, yer altına hapseder
İşci bir zam istese, patron o an kahreder
Alın teri yiyenler, utanç veriyor bana

Kül özü iyi öğren, Yaratanın emrini
Uysaydı cümle alem, görmezdik yaş dökeni
Unutarak yaşayan, cennetle cehennemi
Dini hafife alan, utanç veriyor bana

Kemal'eren Kemal Berk
23.4.2022