Utanç Mirası Şiiri - Teoman Özgün

Sakın seninle tanıştığımda,
Gurbette olduğumu hatırlatma.
Biliyorsun ama yarısı çamurdan olan,
Benliğin hasleti olsa gerek,
Ne zaman kötü bir yönümü görsem,
Günah keçisi olarak birilerini bir yerleri seçmek,
Onları yaftalamak hastalığımı yenemedim.
Hani şu kahrolası! !
Esaretle yoğrulmuş atalarımın et ve kemiğinden,
İrsi olarak devraldığım utanç mirası vardı ya!
Evet o sürekli olan bir olgunun içinden,
Süresiz olanı anlama zorluğu.
Neyi nasıl anlamaya çalışmakla tükenecek ömrüm,
Sırtımda koca bir dağ gibi olan ebedi utançtan,
O utançtan dolayı kendim de kusur bulamıyorum.