Utanç Şiiri - Yusuf Karataş

Utanç

Ben çocukluğumu,
Acılardan yaptığım,
Mutluluk misketleriyle ve cebimde taşıdığım,
Kalbimin bilmediği sevgiyle geçirdim.
Yırtık pantolon hiç giymedim,
Ama yamalı coook.
Asıl olan demek ki,
Çocukluğumda o zamanlar,
Giydiğim yamalıdan duyduğum,
Utançlar değil,
Bugün kahpeleşmiş,
Anladığında seven, anlamadığında geberen,
Sevgisi gemilerin yelkenlerinde takılı,
Sesi rüzgarda,
Hasreti denizlerde kalan,
Ben fırtınasında kapanan,
Her meltemde açan,
Senden utanmakmış…!