Utanç Şiiri - Halis Beyaz

Ağla atam kahrol, yetmedi bugüne ülkün!
Sökmüşler göğsünden, dinini imanını Türk'ün.
Kalmadı gençliğin zihniyetinde haya
İslamı değil ki yaşamak, bilmiyorlar asla!

Dinsizden imansızdan değil dindardan korkar
Nefretini kinini yobaz deyipte kusar
Sanki iman dolu yüreklere borçlu değil gibi
Bu cennet vatan gökten zenbille mi indi!

Her zerresi toprağımın, sulanmış kanı ile şehidin
Ne ocaklar sönmüş bu ezanlar, bu iman için
Görse halimizi kimbilir değmez deyipte belkide
Sıkmazdı imansıza kurşunu imansız için diye.

Çağdaşlık diyorlar, uygarlık, medeniyet
İstedikleri asimilasyon ve kaçınılmaz esaret
Kıyamete kadar geçerli dinim Kur'an ım
Lakin sanıyorlarki haşa eskidi kitabım.

Allah'ım yol göster, ıslah eyle çatladı sabır taşım
Kendi vatanımda hor görülüyor anam bacım
Utanıyorum dindara, tesetüre tahammül edemeyenden
Türk'ü Türklüğü, damarındaki asil kanı kirletenden

Utanıyorum YA RABB,
Ölümü unutmuş, aslını bilmezden
Utanıyorum YA RABB,
Kalbi körelmiş, kendini bilmezden