Utanç Şiiri - Azem Kurt

teneşiri koynunda büyürken sevda
bir ağıt yükseliyordu sırtlarında yamacın
serzenişti hıçkırık ak kefenleri yamalı
ağlamaklı biraz da sarıldı sonra
eeeeeeey diyordu eeeeeeey
yukarıda mısın hala
yerde mi ya da
yerin kulağı dedikleri seninki mi yoksa
viran girmiş ne çare
bir yol uzamış ufkunda şehre sağır
gül bebekler bebekliğinde sallanır
ağlanır düştüğünde aranacaksa can
a.....h çekiyorum ya neden
ben bu alemden
alemse Adem´den
ya Adem
acep o kimden utanır