Utanç Şiiri - Selahattin Durna

Utanç

Sünmeden
Hiçbir sözün arkasına sinmeden
Onyedi aylık biz bebeğin gözlerinde
Utandı Türkçe
Bu yandan öbür yana
Koca bir coğrafya önünde
Başını önüne eğip ilk kez, böyle
Utandı “erkekçe”
Helal utandı, haram utandı
Utandık bütün insanlık

Mor utandı
Çingene pembesi, uçuk mavi, nar çiçeği…
İpek çarşaflar utandı, dantelli çamaşırlar…
Şeffaf gecelikler / içini gösterirken…
Gece lambaları utandı
Çiçekli entariler, oyalı yazmalar…
Kitap utandı, kalem utandı
Utandık
Bütün insanlık

Mecnun yüzüne bakamadı Leyla’nın
Ferhat saklandı Şirin’inden
Kerem, Aslı’nın düğmesini çözemedi
Karac’oğlan sustu bütün türkülerini
Dağlara kar yağdı
Telli turnalar kesti selamı
Kör oldu gözleri bütün güzel şarkıların
Kanser utandı, verem utandı
Utandık
Bütün insanlık

Bucak / 2006