Utanır günah,
hapsolduğu kalbin sükunundan.
Güneş gecededen utanır,
gece gün doğmayan coğrafyalardan..
Toprak tenini ıslatan şehit kanından utanır.
Başak aç kalanların şükranlığından,
üzüm tanesi şaraplığından...
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Ah insan bir utansa zaten. Mesele kalmayacak. Nerde?
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta