Utanç Şiiri - Selman Karaduman

Utanır günah,
hapsolduğu kalbin sükunundan.
Güneş gecededen utanır,
gece gün doğmayan coğrafyalardan..
Toprak tenini ıslatan şehit kanından utanır.
Başak aç kalanların şükranlığından,
üzüm tanesi şaraplığından...
Aşk Mecnundan utanır,
Mecnun kavuşma ihtimali kalmayanlardan.
Oyun,oynayamayan çocuklardan...
Çocuk şen-şakrak fırlattığı sapan taşından utanır.

Kurşun da utanır saplandığı şakaktan.
Bomba düştüğü yerden,
Mayın parçaladığı hayallerden...
Göz yaşı da utanır..
Acı da...
İnsan yanık tenlilerin yok oluşundan,
Dünya barışı insanlıktan utanır..
Utanır insan,
yaptıklarından
ve yapılanlara susuşundan.

Utanır insan...