ben eskiden avuç avuç su içerdim köy çeşmesinden.
kurbağa yavruları yakalardım ellerimle.
annem bana kızardı,
ağlardım
ama utanmazdım.
şimdi kan akıyor kentimin musluklarından.
faili meçhul cesetler yüzüyor çamur birikintilerinde.
hesapsız kahırlar damlıyor gözlerimden.
kimse hesap sormuyor ama;
suçlu benmişim gibi
vicdanım sızlıyor,
halkımdan utanıyorum...
Kayıt Tarihi : 11.9.2006 20:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
sinanım'a 2003 aksaray/ istanbul
bazı insanlar duygusuz,robot gibi ne güler,ne
utanır,nede ağlar..bu duygulu yüreğinizi kutluyorum
sevgiyle kalın:)
TÜM YORUMLAR (3)