Utanç Şiiri - Ali Gençay

ürpertecek içini
dibini bilmediğin
kör geceler
gözlerine ışık düşürmeyecek
nikotin kokan
kararmış perdeler
fahişeler değecek tenine
üstünde yatağın
satılık gülüşler
altında
hamamdan kaçan böcekler
bitirecek sigaranı
dudakları kırmızıya çalan
vesikalı bedenler
sahne bildik
ezberinde söylenecekler
telefon zili beklenen
giyilir yüksek topuklar
aşkım hoşça kal
ne kadar çok verirsen
o kadar çok
gömleğinde
rujdan lekeler
o kadar çok
aşk denen
tek heceler

bu mu
yalnızlığın
bu mu insanlığın
hederin
kederini yaşayansın
kaç kadın değdi tenine
kaç kez döküldü
dudaklara kiralık aşk
kırmızıyı şarapta
tanıyansın
at bahşişini
pezevenkler
havada kapsın

sokma kafanı
paltonun dik yakalarına
oturmuş seni izleyenler
köşe başına
utanma
gülmezler
onlarda benzer
senden daha çok
sana…