Utanç Şiiri - Kürşat Ak

sessizce araladım utancın kapısını
görmek istemiyorum mazinin yapısını

o vakit bir çocuk vardı saftı, akılsızdı
utanç duvarlarından acılı hisler sızdı

hangi çamur kapatır utancının rengini
ne ettiysen kendine, üzme kendi kendini

şimdi bir yol ararım maziden çıkmak için
utancın kalesinde düşmanı yıkmak için

nedense gözyaşlarım hüzünlerde boğuldu
utancın dağlarından sızan sular yol buldu

artık geçmişte kalsın hatalardan utancım
utanmak güzel erdem, utanmayanlar sancım

Kürşat AK