Utanacaksınız Şiiri - Mehmet Zafer

Nefsime uyup
Büyük günahlara bulandığım da oldu
Dergaha yönelip posta oturduğum da
Yaşantım hep çile yudumlamakla geçti
Sevda dedim sevdim
Hasret yağdı üstüme
Evlat dedim
Dağlardan düşen çığdı üstüme
Garip besledim aç karnını doyurdum
Kursağıma konan zehir aşla doyuruldum
Hep iyilik istedim
Başıma inen taşlarla uslandırıldım
Rahmet dedim ellere yağdı
Ben doluya tutuldum
Nicelerinin kıçını belalardan kurtardım
Boynuma asılan ateş gerdanlıkla kaldım
Mutluluk uzak düştü bana
sonunda gariplere katıldım
Yenilgilerle geçen bu savaşta yoruldum
Tükendim
Arşa yükseldi feryadım
Kimseye duyuramadım
Günahım zamanın gerisinde kaldı
Çileyle yoğrulan bir ömrü
Dayanılmaz acılarla tükettim
Kundakla başlayan hayat maceram
Kefen beziyle sonuçlanacak
Gözyaşlarımla ıslattığım yastığıma sarıldım
Pişmanlıklarımı topladığım yatağımda
Yüreğime ölüm kokusu esti
Yüzüm önüme düştü
Yazboza dönen suratımda her acıdan bir eser
Ardımda pişmanlık inecek suratınıza
Yüzünüz düşecek önünüze
Seyyah olacağım bakışlarınızda
Kulak zarınız titreyecek
Acı saplanacak yüreğinize
Gözyaşlarınız mezarımı ıslatacak
Ellerinizi açıp dua etmeye utanacaksınız! !