Utanacaksın Şiiri - Bülent Bayraktar

UTANACAKSIN
Mazi sayfaları açılıp bir gün
Görünce ahvalin utanacaksın
Yaptıkların akla gelip her öğün
Sarınca hayalin utanacaksın

Kırılan bir kalpten düşer bin yaprak
Dar gelir tohuma açılır toprak
Sevgisiz kalıp da çatlayan çorak
Sürünce nihalin utanacaksın

Sanma ki hayalin dünyaya sığar
Hırs-ı hayat dahi insanı boğar
Sonsuza uzanan emellerin var
Girince visâlin utanacaksın

Kul olarak geldik hiç payemiz yok
Fakrimizden gayrı sermayemiz yok
Huzur-u mahşere yek gayemiz yok
Varınca eşgalin utanacaksın

Doğru niyet ile çıkmazsan yola;
İstersen tüm yükü sırtına dola
Menzile koşsan da vermeden mola
Durunca mecalin utanacaksın

Su-i zanna girip dostunu kırma
Buğzedip kalbinle uzakta durma
İster hatır eyle istersen sorma
Sorunca her hâlin utanacaksın

İnsandır, hamalı, İlahi yükün
Dar vakit, zor akit hesabı yakın
Ruhuna hilafet şerefi takın
Erince kemalin utanacaksın
Bülent BAYRAKTAR