Utanacak Ve Sıkılacaksın

Hatırlıyor musun, kütüphanede buluşuyorduk.
Yollarımızın kesişmesi bir tesadüf mü oluyordu,
Ki, geri dönüşlerimiz yok muydu geceleri,
Yürüyerek bazıları, yağmur altında…
Çiseliyordu, bir anlık bir sokak lambası ardında,
Gözlerime bakmıştın, öyle kalakalıp,
Donakalıp seyretmiştik birbirimizi hani.
Biraz dargındık, ama her zamanki hallerimizdi.
En önemlisi, anlıyorduk birbirimizi hani…
Hatırlıyor musun, sigaramı alıp yere çalmıştın,
Sevdiğindendi biliyorum, acımasızca azarlamıştın,
İçmeyeceksin deyip duruyor ama acıtıyordun da.
Onu da unutmuyorum, gerçi hiç unutmam ben.
Zihnim hep kırgınlıklarla doludur benim.
Özellikle de, bana ait şeyleri, bize ait,
Anıları yaktıysa sevdiğim, unutamam.
Hatırlar mısın bilmem, yine bir karanlık,
Sisli ve soğuk gecede “seviyorum” demiştim.
Yüzün ağlamaklı bakıyordu nedendir,
Sonradan çıkarımlarda bulunuyorum.
Sevilmeye alışık bir kız değildin sen,
O düşünürü, Freud’u haklı çıkarıyordun:
“Her insan sevilmeye değmez” diyordu.
“Her insan, sevilmeyi hak etmez”
Kayıtsızlığın, büyük bir saadeti öldürmüştür.
Sadece onu değil, aşkımı da kat işin içine,
Pek yavan kalacak, benliğimi unutma.
Her şeyimle öldürdün beni, bilmem o suratında,
Başkasına eğri, hüzünlü, isteksiz, acıyarak bakacak mısın?
Düşünüyorum, mertçe sevenin, ben gibisini bulur musun?
Belki kullanıldığında, öyle hissettiğinde,
Utanacak, tıkılacak, sıkılacaksın…
Hatırlar olur musun Serhat’ını bilmiyorum.
Belki nefesimin sonuncusunu verince,
Sessizce köşene çekilip ağlar mısın?
Utanıp, tıkılıp, sıkılıp, pişmanlık yaşar mısın?
Uyardım, geç olur dedim ama olmasındı,
İsteğim, o gözlerine bakıp daim huzuru bulmaktı…
Gözlerin ki, bir ayna misaliydi hep,
Serhat onlarla kendini bulur, özünü anlardı.
Beni gözlerin yarattı, gözlerin öldürdü.
Bilmem, gömülüşümde ağlar mısın?
Utanacak, ve sıkılacaksın.
Gözlerin, Mırzagül.
Yaralarımı onardı, sonra kanattı.
Önce sardı, sonra yaktı.
Gülüşün, Mırzagül.
Birden yeni yaşanacak hayatlar sunar gibi oldu bana,
Sonra elimdekini de aldı.
Varlığın, Mırzagül.
Daim aldığım afyondu, iyi olurdum.
Kesilince duraksadım, afalladım.
Hatırlıyor musun dile getiremediğin şeyi,
Seni bırakınca, kıymet anlayıp “seni seviyorum” demeni?
Hulasa, bizi yarı yolda bıraktın,
Utanacak ve sıkılacaksın…
Aklına geleceğim, pişman olacaksın…

Çepni Serhat Öztürk – 07.05.2022 / Bişkek / 03:48