Utanma Şiiri - Sebahattin Kömürlü

utanmazlık
diye bir şey kaldı mı?
utanmıyor adamlar.
utanmaz olduklarından,
çıktıkları katların
parasal ağırlığından,
öyle güçleniyorlardı
ki,
Allah'la eş değer görüyolardı kendilerini.
cumhurbaşkanlarından
başbakanlardan
fırçalanan bakanlardan
belliydi güçleri
güç ötesi bir şeydi bu
kanun tanımazlıkları
adamı adam yerine koymamaları
taptıkları paranın ağırlığı
öyle katılaşmıştı
ki
kendi suçuna
suçlu arıyordu ekranlarda
bu obur adamların arkasında duran
başbakan "şehit" diyor
bakan "şehit olamazlar" diyor
diyor
önüne gelen bir şey diyor.
kesilen ağaçlar
insana sıkılan biber gazı
hapsedilen işçi
ne mi diyor
"insaf" diyor
"yeter" diyor
"can" diyor
"hayat" diyor
bu vampirler
"para" diyor
ve
asansör
çakılıyor.
kırılan alçıpanlaramı acısak
alçıpanlardan mezar yapsak
on cana mı acısak
sağımıza soğan
solumuza sarımısak taksak
yaşasak
bu emperyal dönemde
aydınlanarak yaşasakokullarda okumak için
çalışarak yaşasak
aldığımız havayı
soluyarak yaşasak
bu gök delen mezarlıklara
temel kazıkları gibi
çakılarak yaşasak.
bu hainler
bu zalımlar
bu doyumsuzlar ülkesinde
hakkımızı
hak ederek yaşasak.
betonmuyuz,
yoksa tuğla,
yoksa bir kum,
yıksa
kireç gibi
mi
yakacaklar
bizi
...
bir bilseler
bir bilseler
bilirler
mi?
anamız var bizim de
bilirler mi
babamız var
bizim de
bilirler mi
karımız var kızımız var oğlumuz var
bizim de
bizimde
arkadaş olduğumuz insanlar
sevdiğimiz hayvanlar
kokladığımız çiçek
anılarımız var
özlemlerimiz var
bu canavar
nasıl olur suçlar bizi
tüm haber
haberdar mı
on ölüden
satılmışlar
köşe köşe yazıları
yazarlar mı
yalanları
vali diyor "yok kurtulan"
"olamaz da bu kaza da"
kim bu adam
bir vali mi
neyin
nesi
cinayete kaza diye bu ibne yi
kim
kime şikayet edebilir
...
bir baba
bağrı yanık
haykırıyor
"Allah verdi
Allah aldı"
avutuyor kendini
Allah katil olabilir mi?
diyemiyor
oğullarımın suçu ne?
bu
kader gömleğini
bu kutsal milletin sırtına geçirenleri
olay mahallerinde
artık
acımadan
çarmıha germeli.