Utan Adından Dünya

Utan adından dünya !
O kadar renk içinden griye boyandın
Kalmadı artık gözlerinde Süleyman'ın bilgeliği
Veya yüreğinde İsa'nın sevgisi...
Artık senin adına da şiir yazılmaz
Bir halat bulup tavana bağlanmak ehveni şerdir;
Sana bağlanmaktan

Kürsülerde konuşanlar kendilerine Tanrının sözcüsü der
Oysa hiç kimse evsiz bir şarapçı kadar Tanrıya yakın değildir
Sarhoş olmaktan hep korkarım;
Kendimi kendime ihbar edeceğimi bildiğimden...

Utan kendinden dünya !
Gömdün gözlerini açmadan nice pelerinsiz kahramanı
Şimdi tribündeki pelerinliler kahraman sayıldı

Bıkmadın mı kan ağlamaktan ?
Volkanlarını patlat ve boğ hepimizi cehenneminde
Zira bu en anlamlı son olurdu !

Hayatı tanıyan ölümden korkmaz

Bir budistin son reenkarnasyonu kadar yorgun başladım hayata,
Bir müslümanın ilk cihatı kadar hevesliyim yine de yaşamaya;
Nazilerle Sovyetlerin arasında kalmış bir kızıl derili kabilesi olsam da

-Sergen Durgut