Ut Çalıyordu Şiiri - Ümit Atayman

gözlerini bekliyordum ut çalıyordu
yokluğun muydu yoksa beynimi delen
bir tren geçti önümden camları kirli
bir çingene geçti ut çalıyordu

gözlerini bekliyordum hüzün çökmüştü
biliyordum içime acın düşmüştü
bir tren daha geçti önümden camları kirli
penceresindeki hayalinde yüzün çökmüştü

gözlerini bekliyordum gelirsin diye
neredeydi can veren o sıcacık nefesin
uzanıpta bir türlü tutamadığım ellerin
belki de uzaklarda ut çalıyordu