Üşüyorum Yokluklarda Şiiri - Farettin Çakal

Çok gemedi üzerinden ne yıl, ne de asır, Daha geçen bahar yanıbaşımdaydın. Göçmen kuşlar gelmeden açan bir bahar çiğdemi, Üşüyorum yokluğunda yıllarımın çilesi. Sabah kırlara, yapraklara çiseleyen, Su damlaları gibisin, Temmuz sıcağında yüreğimi kavuran, Çöl ateşisin.Vahalarda bulunmaz, asla benzerin, Yokluğunda yüreğim üşüyor, ey sevgili, Düşlerimde arıyorum, Yollara düşüp dağ taş demeden, Sana koşuyorum. Günlerim seni aramakla geçiyor gün kararnlığında, Ayışığında soruyorum yıldızlara, Ateşböcekleri yol gösteriyor, Sabahın ilk ışıkları pencerene doğarken, Serin bir rüzgar eser yükseklerden, İçim üşüyor sensizlikte, Düşlerinle ısınıyorum. Uazktan gördüm seni,yıllar yıpratmış, Saçlarında beyazlar pek de çoğalmış, Yılların acısı kat kat artırmış, Yinede yokluğunda içim üşüyorum. Sokak lambalarında ısıtırken içimi, Uzak diyarlardan sevda türküleri duyarım, Kaderime isyanederken, Yine tutsak olurum sensiz düşlere. Nerede gezen bir sevgili görsem, göz ucuyla süzerim, Türlü duygulara kapılır, Seninle dolan geçmişime dönerim. Titreyerek yüreğim üşür, Benden uzakta her gülüşünde, Ben bin kere ölürüm. Farettin ÇAKAL0307