Üşüyorum Yokluğunla

Ben sabahın alaca karanlığında,kumsalda yürürken,
Sesiz di dalgalar,
Susmuş dinliyorlardı,
Bendeki SENİ anlatıyordum,
Gelgitler yaşayan denize…
O bile sustu dinledi.
Buz gibi oldu.
İçim ürperdi.
Ben çok sevmiştim,
Ama o istememişti dedim….
Yanaklarım ıslandı,üşüyordum …
Ben buzdolabıydım ona göre,
O beni bilmiyordu! ?
Ben korkuyordum ………
Hep söylemiştim ben ona sevdiğimi.
O istememişti….
Benden nefret ediyormuş? ? ? ? ? ?
Kumlar çekiliyor ayaklarımdan,
Kanım çekiliyor düşününce bunu ….
Bir sevgi,birde nefret üfffff
Sert bir dalga ile sırılsıklam…
Sular buz gibi ıslandım titriyorum…
Yürüyen bir iki insan gördüm uzakta,
Yalnızlığım geldi aklıma…
Senle olmak geldi içimden.
Sen yoktun!
Hayalin bile uzak,
Yasaksın bana,
Üşüyorum yokluğunla….

(AVŞADAN BİR ANI 2003)