Üşüyorum Tenhasında Gecenin

Kar yağmış memleketimin üzerine
Şubatın ortasında, üşüyor çiçeklerim
Beyaza boyanmış şehirler, gözlerim önünde
Bacalardan tütüyor simsiyah dumanlar
Ve ağaç dallarında serçeler titriyor.
Yüzüme çarpan poyrazın sesi var kulağımda
Bu gece bir başka, soğuk işliyor bedenime
Ve ben bir başka üşüyorum tenhasında gecenin

Dicle ile Fırat’ım donmuş bir buz yığını
Ve kalbimde ızdırap kokan bir aşk.
Düşüncelerim dökülmüyor kağıda bu defa
Parmaklarım da kalem tutmuyor zaten
Titriyor kollarım, ayaklarım ve kalbim
Attığım her adım asırlık bir geçmiş sanki.
Saçlarımda eriyen kar taneleri
Sakallarımdan sızıyor göğsüme
Ciğerden geliyor öksürüklerim
Damarları oynayan gözlerim kapanmak üzere
Ve ben çok üşüyorum tenhasında gecenin.