Üşüyorum Sensizlik De

Üşüyorum sensizlik de,
üstelik havada soğuk değil.
Asırlık çınar gibi
ayak da bekliyorum;
mavi ateşler içinde kavrulan,
yeşil devler arasında
yok olan,
bir sahil kentinde.
Sensiz bekliyorum
senden mahrum.
Ölümü hissediyorum
ağır ağır işliyor içime.

Üşüyorum sensizlik de,
üstelik ölüm hemen önümde.
Sandıklarda hatırlanmayı bekleyen
siyah beyaz resimler gibi
hüzün ve sabırla
bekliyorum.
Yaşanmış gerçekler saklı
içerimde.
Unutmadım hatırlıyorum
sana söz vermiştim,
senden başkası girmeyecek
gönlüme,
yaşanmışları kimseler
bilmesin diye.
Ne yapa bilirim engel olamıyorum
ölüme.
damla damla,
göz yaşın gibi nazlı nazlı
yerleşiyor içime.

Üşüyorum sensizlik de,
üstelik ömrümün en sıcak anında.
Tosbağa yavrusu gibi
ruhum çıktığı anda bedenimden
mavi ateşe;
seni bulduğum ve yitirdiğim yere
yöneldi.
Ömrümün en kıza ve en uzun
yolculuğuydu.
Bütün ömrümü;
çocukluğumu,gençliğimi,
ihtiyarlığımı,
bütün sevdiklerimi;
anamı,babamı,
kardeşlerimi
ve seni
yaşadım.
Bir iki dakikada.

Üşüyorum sensizlik de.
Dalgaların ve martıların seslerine karışıyor,
dişlerimin sesi.
Dev dalgalar sahili dövüyor
sanırsın ilk bakış da.
Sahili değil sensizliği dövüyor;
işin aslında.
Martılar inceden ağıt yakıyorlar
onlar dalgaların görevini en başından
beri biliyorlar.