Seni her istediğimde kendimi gerçekle yüzleştiriyorum
Yine de seni nefret ettiğimden çok seviyorum
Vücudum seni özlemeye üşüyerek tepki veriyor
Kalbim ise paramparça bir şekilde içime batıyor
Aşka inancım yoktu bir insan bir insanı bu kadar sever mi?
İstemediğini söylediğin halde defalarca kendimi yolunda buluyorum...
Yahu bir insan bir insan için bu hallere düşer mi?
Senin insandan öte olduğunu kimseye kanıtlayamıyorum..
Senin için yaptıklarımı kendi içimde kimse yapamazdı bana inan
Gururumu öldürdüm, onuruma işkence ettim, duygularımı uzaklaştırdım
Sen anlamadın hep ben kötüyüm dedin, benim dedin yanan
Ben ise o halimde seni teselli etmeye çalıştım ve
aydınlığımı kararttım..
Kayıt Tarihi : 6.3.2024 03:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dünyadaki her insanın bir hikayesi var ve kendilerince bir hayatın başrolü olduklarını zannediyorlar.. taa ki hayatlarının asıl sahibiyle tanışana kadar.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!