Üşüyorum Hasretine Şiiri - Yüksel Bey

Bu günlerde hava soğuk sanki
Mevsim güz bahar
Ben soğuk ayazlarda hala sarı bir sonbahar
Üşüyorum hasretine.

Çocuk yüreğimin yamaçları gül yangını
Cemreler serpilmiş sıcaklığına
Sinesine gizlenen duygu tohumları
Binlerce hasret
İçime sığmayan zaman durgun bir göl emsali
Sessiz bir veda leylaklar öylesine
İhanetler sarılırken cellat timsali
Prangalı hasretler sanki mahkum misali.

Ceplerimde kırık düşlerle bir kayıp yolcuyum şimdi
Yüreğim hüzün hüzün hasret
Sağım solum ben
Hicran soluyorum her nefeste
Bir avuç yaşamın acısı deli bir rüzgarin öfkesinde
Her yağmur sonrası sonbahar yorgunu gözlerimde
Üşüyen bir güneş hep benimle eş.

Şiirler dökülüyor şimdi mevsim mevsim
Tütün kokusuna saklasam da ayrılığı
Özlemleri damıtıyor üstünü örttüğüm nefesim
Gözlerim yağıyor yüreğime
Yıllanmış kırgınlıklar batıp duruyor canıma
Titrerken gece ayazın soğuğunda
Ellerimden tutuyor yüreğim siyah bir gülün uğultusunda.

Alev alev yanıyor avuçlarımda maviler
Saklıyorum her zerresini
Kanıyor susuz yürek alay ediyor hayaller
Sabah olmadan semaya uzanıyor yüreğim
Pencereden süzülüyor ay ışığı
Yıldızlara fısıldarken usulca
Üşüyorum hasretine.

Mehtabı mahzun hayallerim güldükçe
Dost bir hançer her gece
Yüreğime batıyor haince
Ben içimdeki kalabalıkta yalnız ve avuntusuz öylece
Komşular kahvelerini içerlerken neşeyle
Ben ödünç alınmış sevinçlerde
Üşüyorum hasretine.