Üşüyorum dünya Şiiri - Masum Tekin

Sokakta üşüyen bir çocuğum.
Açım, uykusuzum, derbederim.
Bir yanımda yeni bir takım elbise ile dolaşan,
Diğer yanımda lokantadan yeni çıkmış,
Karnı tok çocuklar var.

Üşüyorum, uykusuzum, derbederim.
Sokak hayvanları ile paylaştığım,
Bir parça ekmeğe muhtacım,
Bir parça kıyafete ihtiyacım var.

Akşamları lokanta girişlerindeki
Paspası üstüme çekip, uyumaya çalışırım.

Zengin insanların ziyan edip,
Tokluktan yiyemediği o yemek artıkları,
Benim için kral sofrası
Haline dönüşü verirdi.

Açım, kimsesizim, derbederim.
Annem babam var mı? Yok mu? Bilmiyorum.

Bazı çocuklar annelerini kırarken,
Annelerini üzerken, ben burada,
Anne kokusuna, anne sevgisine muhtacım.
Üşüyorum, ağlıyorum, derbederim.

Hayat bu mu insan oğlu? Hayat bu mu?
Zengin aile çocukları ayakkabılarının,
Bir dikişi açılsa, gidip yenisini alırlar.
Biz burada bırak ayakkabıyı,
Kaldırımların üstünde ayaklarımız acımasın diye,
Bir çoraba ihtiyaç duyuyoruz.

Sokakta üşüyen, bir çocuğum.
Açım, uykusuzum, derbederim.
Anne sevgisinden yoksunum.
Baba gölgesine muhtacım.