Üşüyorum / Donuyor Ruhum Şiiri - Nursen ...

günlerdir bitiremediğim bir kavgam var kendimle,
ağlamayacağım diyorum, beceremiyorum...
gündüzlerim geceye döndü,
üşüyorum, donuyor ruhum...

biliyorum ilk değil bu,
daha öncede gördüm soğuk duvarlarını ameliyathanenin,
ne kadar hayır desem de kendime,
bu defa korkuyorum...

uyanmamak değil korkumun adı,
ayıldığımda, bedenimi hissetmemekte var,
çiviler takılacakmış omurlarıma, öyle dedi doktorum...

ağrılarım dayanılmaza varacakmış bir süre,
sonra yeniden başlayacakmış yaşam,
dalabilecekmişim derinlerine çok sevdiğim maviliklerin,
yürüyebilecekmişim kumsalda,
bunlar tutunmaya çalıştığım tek umudum...

sevdiklerim, can dostlarım,
sevginiz gönlümde,
sevgim hep sizlerle,
aranızdan uzun bir süre için ayrılıyorum...

18.01 2009 kızıl toprak