Üşüyorum Çünkü Üşüyorum
üşüyorum yine
yalnızlığın kilitli penceresinde
beni ben yapan ben;
uçuyor sonsuz şehrine...
geride kalan bensiz bedenim,
uyanıyor soyuğun dar şehrinde...
yanım da nur-un hakimleri
arkamda cürnüm acısı
çığlıklarsa en acı melodi......
....
titrek vucudumu saran;
soğuk kar örtüsüyle üşüyorum
dehşetin sıcağıyla yanıyor
yanarken üşüyorum
çünkü ben ölüyorum
ölürken üşüyorum.
Kayıt Tarihi : 18.11.2009 15:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Baris Türker](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/11/18/usuyorum-cunku-usuyorum.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!