Üşüyorum Ben Şiiri - Fahri Bulut

ÜŞÜYORUM BEN
Kavuşma umudum bir gün bitmedi,
Kavuşuruz diye yaşıyorum ben.
O gün, bu gün gözden yaşlar dinmedi,
Kavuşma umudu taşıyorum ben.
Her gün sana doğru koşuyorum ben.

Sevdaya düşenler engel tanımaz,
Koşar sevdiğine asla yorulmaz,
Ateşe atsalar yanar kül olmaz,
Kavuşma umudu taşıyorum ben.
Sensiz gecelerde üşüyorum ben.

Sevda çeken insan engeller aşar,
Kendisi ölse de aşkı hep yaşar,
Âşık ayıranın feleği şaşar,
Kavuşma umudu taşıyorum ben.
Her gün sana doğru koşuyorum ben.

Rızazade, sensiz mutlu olmadı,
Saçlarını yoldu, yüzü gülmedi,
Kavuşuruz diye çekti ölmedi,
Kavuşma umudu taşıyorum ben.
Sensiz gecelerde üşüyorum ben.
14.08.1969
Fahri Bulut Rızaoğlu. Elbistan günleri. K. Maraş…
O yıllar da mahlasımı Rızaoğlu diye yazıyordum.
İnternette bir Rızaoğlu mahlasıyla şiir yazan şairi görende,
Şiirlerimi Rızazade mahlasıyla yazmaya başladım...