Üşüyorum Baba Şiiri - Kaya Mehmet

Üşüyorum Baba

Üşüyorum baba sensiz bu şehirde
Bu şehir soğuk ve acımasız
Korkuyorum da
Keşke yanımda olsan
Sarılmasan da olur dokunmasan da
Bunları yaptığını da pek hatırlamıyorum baba
Bebekken sarılmışsın bana
Ailenden gizli gizli
Hatırlıyor musun ilkokula başlarken
Yalnız göndermiştin beni okula
Herkes babası ve annesiyle gelmişti
Bense yalnız ve mahzun.
Çocuk kalbimle nerden bilebilirdim
Duygulanıp ağlamamak için gelmediğini
Nerden bilebilirdim babaların içten sevdiğini
Üniversitede okurken tatil yaklaştığında
Tatile ne zaman gireceğimizi sorardın
Ne zaman olduğunu bildiğin halde.
Anlardım beni özlediğini
Ve bunu söyleyemediğini
Keşke bir kez olsun söyleyebilseydin
Seni seviyorum
Seni özledim diyebilseydin
Eve gelince sadece hoş geldin derdin
Annem gibi sarılmazdın boynuma
Gelişimle de gidişimle de ağlamazdın
Bilirim baba senin için ağlardı
Bunu belli etmezdin
Şimdi senden yine uzaktayım
Hala üşüyor ve korkuyorum
Cüzdanımdaki resminle avunuyorum
Ne olur baba yalnız bırakma beni
Sen gidersen ben ölürüm
Limandaki gemiler değil
Bu liman batar baba
Kuşların kanadı kırılmaz
Kuşlar ölür
Işıklar sönmez baba
Benim güneşim söner, güneşim
Kıyametim olursun baba
Ne olur benden önce ölme
Üşüyorum, sensiz bu şehirde
Ne olur beni terk etme.

Kaya Mehmet
Kayıt Tarihi : 3.3.2005 22:27:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Kaya Mehmet