Üşüyorum Baba Şiiri - Fikret Kuşçuoğlu

Dün, dedemle parka gitmiştik baba
Kızlı erkekli, İrili ufaklı çocuklar vardı
Sanki bir bayram yeriydi orası
Dedemin bakışları üstümdeydi yine
Oysa gözlerim hep seni, seni aradı baba
Yaşıtlarım” baba baba” dedikçe
İnan ki bir şeyler koptu içimden
Görünürde hiçbir eksiğim yok, yok ama
Düşlerim yarım yırtık, umutlarım kırık,
Ölü müsün, diri misin? be baba
Herkes eğlenirken
Minnacık kalbim ağrıyor, çok çok ağrıyor baba

Az sonra, küçücük bir kız çocuğu geldi yanıma
“Senin baban var mı, hadi göster bakalım” dedi
Seni sordu tanırcasına, şaşırdım, donakaldım baba
En hassas yerimden vurulmuştum,
Var mısın yok musun? Ben de bilmiyorum ya
İlk suçumu, ilk günahımı işledim
İlk yalanımı söyledim
Sen beni istemesen de
Babam var, beni seviyor dedim

Sen babasızlığı bilemezsin baba
Dört duvarın yüzüme akseden sessizliğini
Yüreğime gömdüğüm hıçkırıklarımı bilemezsin
Ki, yarısında sen, yarısında annem
Hayatım koskoca bir yalnızlık

İçimde uçurumlar, tarifsiz bir boşluk, babasızlık,
Ağız dolusu baba diyemeden
Yaşamaksa bu,
İşte hem sürünüyor, hem yaşıyorum baba

Geçen hafta anneler günüydü baba
Seninle el ele olmayı öylesine çok istedim ki baba
Küçücük kalbim çırpındı durdu
Dedemin getirdiği solgun gülü verdim anneme
Olmadı baba olmadı, yüz dede bir tek baba etmiyor
İçim burkuldu, yüreğim kanadı baba

Üç hafta sonra babalar günü
Herkes sarılacak babasına
Öldüyse çiçek koyacak mezarına
Yaşıyorsa sımsıkı sokulacak babasına
Öpücükler konduracak yanaklarına
Sen ölü müsün, yoksa sahiden yaşıyor musun baba
Minnacık yüreğim sancıyor, çok sancıyor baba

Düşünüyorum da günün birinde,
İlkokul öğretmenim bir ödev verir de,
Derse ki, baba sevgisini içeren
İçli bir kompozisyon yazınız
Ne düşünecek, ne söyleyecek, ne yazacağım baba
Senin için yaşıyor mu, öldü mü diyeceğim
Yoksa yine koskocaman bir yalan mı söyleyeceğim
Kanıyor minnacık yüreğim, vallahi kanıyor baba
Üşüyorum, dün gibi sevgisizlikten üşüyorum baba